تهران ترس نداره، ایشالا تهران قبول شی هم لذت واقعی دانشگاه و بچشی هم دوسال تو یه شهر نسبتا پیشرفته زندگی میکنی کلی چیز خوب داره نمیدونم چرا میترسی. خوابگاهم بهت میدن امنه، اگه از نا امنی میترسی باید بگم اگه خودت حواستو جمع کنی امنه.
من و همه از خدامونه که تهران قبول شیم.

هانیه جان…انقد ترس چرا واقعا؟؟ شما تحصیل کرده و باهوشی..به هیچ عنوان نترس ..قوی باش..همه چیز به خودت بستگی داره..وقتی نترس و شعاع باشی همه حساب کار دستشون میاد..بخدا کلی دوست خوب پیدا میکنی…کلی شخصیتت شکل میگیره مستقل و بزرگ میشی…از همه مهم تر خدا با تو هست همیشه…درستو بخون تا پبشرفت کنی اونم توی دانشگاه تهران….در کنارش به تفریحاتت هم برس که افسرده نشی…خیلی نچسب به درس همه چیزو در کنارهم داشته باش…فک نکن میری درس بخونی فک کن میری تجربه کسب کنی…انشا الله هرچی خیرته پیش میاد…امیدوارم خوش خبر باشی من خیلی برای همتون دعا کردم بخدا…

من شهرستانی ام اما به جرات میگم مرام و معرفت تهرانی ها رو دیدم،چه ترسی داره خیلی هم موفعیت خوبیه..الان که زدید خب اگه قبول بشید سرنوشتتون بوده و خداخواسته بادر نظر گرفتن اینکه خودتونم خواستید

ترس تهران!!!؟؟؟
مگه تهران ترس داره؟
من خودم دوره کارشناسیمو تهران خوندم خیلی عالی بود، الانم دوس دارم تهران قبول شم ، من درک نمیکنم ترس از تهرانو گریه و خودزنی رو…

شما احیانا نسبتی با محبوبه خانوم نداری؟؟؟؟!!!!! اونم مثل شما اهل خودزنی بود???

سازمان اعلام نکرده.پس معتبر نیست